در دلِ محله‌ای که صدای خنده‌ی کودکانش با رؤیاهای کوچک اما درخشان درهم می‌آمیزد، مدرسه‌ی فروغ سال‌ها بود که نفسش به شماره افتاده بود. دیوارهایی که با امید قد کشیده بودند، دیگر گنجایش شور و شوق شاگردانش را نداشتند. اما گاهی لطف خدا در دست‌های مردم جاری می‌شود…با همت خیرین مدرسه‌ساز، نوری تازه بر این مدرسه تابید.
آجر به آجر، لبخند به لبخند، چهار کلاس تازه چون چهار دریچه‌ی روشنایی در دل مدرسه شکوفه زدند.
هر کلاس، قصه‌ای از مهر است؛ قصه‌ای از دل‌هایی که بی‌هیچ چشم‌داشتی، درختِ آینده را آبیاری کردند.اما مسیر ساختن، هرگز یک‌روزه و یک‌باره نیست. مدرسه‌ی فروغ همچنان در انتظار دستانی است که بخشی از این رؤیای ناتمام را کامل کنند؛ دستانی که باور دارند هر میز و نیمکت، هر پنجره و هر سقف، می‌تواند سرنوشت کودکی را تغییر دهد.امروز فروغ، فقط یک مدرسه نیست؛ یادگاری است از مهربانی مردم. و این داستان همچنان ادامه دارد…
چشم‌های دانش‌آموزانی که فردا را باور دارند، در انتظار یاری شماست.