در جنوب بلوچستان، روستای کوچکی به نام کاشنُوک هست؛ جایی که کودکانش در «کپر» درس می‌خوانند، زیر آفتاب سوزان و میان دیوارهای نی و خاک، اما با دل‌هایی سرشار از امید و رؤیا. دختر بچه‌ای در کاشنوک با گچی کوچک می‌نویسد: «می‌خواهم معلم شوم»؛ اما وقتی باران می‌بارد، سقفی ندارد که پناه بگیرد.بیایید با هم، در کاشنوک مهرستان، کپر را به کلاس و خاک را به امید تبدیل کنیم. یک مدرسه یک‌کلاسه، می‌تواند دنیایی از رؤیا بسازد. کودکان کاشنوک منتظر لبخند شما هستند.